معرفی وبلاگ
چو ایران نباشد تن من مباد ** بر این بوم و بر زنده یک تن مباد. سیاوش منم نه از پریزادگان ** از ایرانم از شهر آزادگان که ایران بهشت است یا بوستان ܔܔܔܜܔܔღ ღܔܜܔܔܔܔ زیــبــایـیــهــای ایـــــــران مـــــن
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 44513
تعداد نوشته ها : 7
تعداد نظرات : 0
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان

 ايل گلي ( شاه گلي ) از گردشگاه هاي زيباي تبريز است كه در جنوب شرقي تبريز بر دامنه تپه اي واقع شده . ايل گلي استخري بزرگ به شكل مربع به مساحت 54 هزار و 675 متر مربع است و در جنوب آن تپه اي وجود دارد كه آن را از بالا تا پايين ، همسطح استخر ، پله بندي كرده و نهر آبي از آن به سمت پايين روان است . در مركز استخر ، عمارتي به شيوه  سنتي در دو طبقه ساخته شده و اطراف استخر به صورت پارك بسيار زيبا و فرح بخشي درآمده كه يكي از زيباترين جاذبه هاي گردشگري آذربايجان شرقي به شمار مي رود .

آنوبانيني توسعه اين محل را در جهت گسترش توريسم منطقه بسيار مهم مي داند و از آنجا كه همكنون هتل بسيار زيبايي نيز در نزديكي آن بنا شده است توجه بيشتر به ايل گلي براي جذب روز افزون جهانگردان ضروري است .  بناي نخستين عمارت ايلگلي ( شاه گلي ) را به دوره آققويونلوها نسبت مي دهند كه يكبار در زمان صفوي و بار ديگر در زمان قاجار ، توسط " قهرمان ميرزا " پسر " عباس ميرزا نايب السلطنه " در ايام حكمراني بر آذربايجان ، بازسازي شده است. درباره تاريخ بناي ايل‌گلي اطلاعات زيادي وجود ندارد ؛ ولي كاخ مذكور بر اثر فرسودگي ناشي از گذشت زمان و رطوبت ناشي از آب استخر در سال ۱۳۴۶ خورشيدي تخريب و در سال ۱۳۴۹ خورشيدي كاخ دو طبقه‌اي با سبك و سياق عمارت قديمي احداث گرديد و مورد بهره‌ برداري قرار گرفت .

پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران ، ايل‌گلي به‌ مدت چند سال تعطيل شد و بلا استفاده ماند . ولي پس از مدتي اين مكان بازگشايي گرديد و هم ‌اكنون مردم تبريز همانند روز هاي پيش از انقلاب ، در روزهاي تعطيل و مناسبت‌ هاي گوناگون در اين مكان حضور مي ‌يابند .

« نادر ميرزا » درباره ايل گلي مي ‌نويسد : « اين آبگير در اوايل حكومت قاجار ، ملك يك سلسله از مساوات تبريز و انباشته از خاك و ريگ بود . قهرمان ميرزا پسر هشتم عباس ميرزا نايب ‌السلطنه كه در آن هنگام حكمران آذربايجان بود ، آن ملك را در مقابل سالي سي و پنج خروار غله بخريد . سپس در آبادي و عمران آن همت گماشت » . اعتماد السلطنه نيز در اين باره مي‌ نويسد : « عمارت درياچه عبارت از كلاه ‌فرنگي دو طبقه بسيار آبادي است و بزرگي اين درياچه به درجه‌ اي است كه به‌ قدر دو آسيا سنگ آب در آن وارد مي ‌شود ؛ ولي مدت شش ماه از آب پر مي ‌گردد»

1390/9/28 16:30

ارگ تبريز ( علي ‌شاه ) يكي از بلند ترين ديوار هاي تاريخي كشور و نماد شهر تبريز و يكي از بنا هاي تاريخي شهر تبريز است . ارگ عليشاه يا ارگ تبريز در مركز شهر تبريز ( منطقه 8 ) ، در ضلع جنوبي تقاطع خيابان امام خميني و فردوسي ، مابين چهارراه شريعتي و ميدان شهرداري قرار دارد و امروزه فضاي پيرامون آن براي برگزاري نماز جمعه مورد استفاده قرار مي ‌گيرد و مصلاي بزرگ تبريز در اين مكان احداث شده ‌است كه سالانه پذيراي هزاران نفر از گردشگران داخلي و خارجي است .

بناي ارگ تبريز باقيمانده مسجدي است كه در قرن هشتم هجري توسط تاج الدين عليشاه وزير الجايتو ساخته شده است . اين بنا بر اثر زمين ‌لرزه و گذر زمان تا حدودي تخريب شده است . در محوطه ارگ ، آثار تاريخي ارزشمندي همچون « مدرسه نجات » كه به ‌عنوان يكي از نخستين مدارس ايران به ‌شمار مي ‌رفت و نيز « سالن تئاتر شير و خورشيد » قرار داشت كه پس از شروع برنامه تخريب و تبديل ارگ تبريز به مصلاي بزرگ تبريز از سال ۱۳۶۰ و در زمان امامت جمعه آيت ‌الله ملكوتي ، بخش اعظمي از ارگ توسط جهاد سازندگي با بولدوزر و مواد منفجره تخريب شده است. ارگ تبريز و محوطه باستاني آن در ۱۵ دي ۱۳۱۰ خورشيدي به شماره ۱۷۰ در فهرست آثار ملي ايران به ‌ثبت رسيده است و نقشه حريم استحفاظي قانوني و ضوابط حفاظتي آن در نشست ۲۹ خرداد ۱۳۵۷ شوراي حفاظت آثار تاريخي اداره كل حفاظت آثار تاريخي مشخص و مورد تأييد اعضا قرار گرفته است .

امروزه تنها بخشي از ديوار هاي عظيم و محراب بسيار بلند شبستان جنوبي اين مسجد برجاي مانده است كه خود مويد شكوه و آباداني آن در گذشته است . ديوار هاي موجود در حقيقت تشكيل ‌دهنده ايوان طاق ‌پوش و حمال طاقي استوانه اي عظيمي بوده است كه فضاي به ‌وجود آمده به‌ عنوان شبستان و عنصبر اصلي مسجد علي ‌شاه به ‌شمار مي ‌رفته است . بقاياي موجود بنا ، حكايت از يك ايوان به ‌عرض ۳۰٬۱۵ متر و جرز و ديوار هاي كناري به ضخامت ۱۰٬۴۰ متر و پي‌ ها و فونداسيوني ژرف و حجيم متناسب سازه هاي فوقاني و ارتفاع احتمالي بنا تا خط آغاز طاق استوانه اي ۲۵ متر ( البته دقت رد تناسب سازه هاي اثر ۳۶ متر صحيح به‌ نظر مي‌ رسد ) بوده است .

1390/9/24 9:44

آسياب خرابه ( خارابا دييرمان ) يكي از جاي‌ هاي ديدني و توريستي استان آذربايجان شرقي است كه در شهرستان جلفا و در چند كيلومتري مرز ايران با جمهوري آذربايجان واقع شده ‌است

آسياب خرابه ، آسيابي آبي است كه سال‌ ها پيش مورد استفاده مردم منطقه بوده ‌است ؛ ولي اكنون به‌دليل تخريب قسمت‌ ‌همين دليل به « آسياب خرابه » شهرت يافته ‌است.

ارتفاع آسياب ۱۰ متر و مساحت محوطه پاييني آن ۲۰۰ متر مربع مي ‌باشد . در آسياب خرابه آبشار هاي كوچك و بزرگ بسياري پديد آمده ‌اند كه از بالاي آسياب به‌ سمت پايين سرازير مي ‌شوند . آب اين آبشار ها از چشمه ‌هاي متعدد موجود در بالاي آسياب كه از كوه كيامكي سرچشمه مي‌ گيرند ، تأمين مي گردد.

1390/9/24 9:33

آبشار گل ‌آخور يكي از جا‌هاي ديدني استان آذربايجان شرقي است كه در حوالي روستاي گل ‌آخور از توابع دهستان ارزيل بخش خاروانا شهرستان ورزقان قرار گرفته ‌است . واژه « گل ‌آخور » در زبان تركي آذربايجاني به معناي « تالاب جاري »
مي ‌باشد.

وجود رودخانه دائمي با منشا كار كارستيك كه دفعتا از كوه خارج مي شود ، دره فوق العاده سرسبز و آبشار بسيار زيبا و آسياب هاي آبي روستاي گل آخور را به صورت يك مجموعه سياحتي دلپذير درآورده است .

1390/9/24 9:21

آبشار عيش ‌آباد يكي از جاي ‌هاي ديدني استان آذربايجان شرقي است كه در پيرامون روستاي عيش ‌آباد از توابع دهستان ميشاب شمالي بخش مركزي شهرستان مرند قرار گرفته ‌است . ارتفاع اين آبشار حدود ۱۵ متر بوده و حدود ۳۰۰ متر مربع وسعت دارد .

در قسمت كوهستانى ميشو غربى در جوار روستاى عيش ‌آباد شبستر واقع شده است . بخشى از جاده منتهى به آن اتومبيل رو و بقيه‌ راه كوهستانى است . حدود ۳۰۰ متر مربع وسعت دارد و در جوار كوه و دره منظره بديعى از زيبايى طبيعت را به نمايش گذاشته است .

1390/9/24 9:12

اين آبشار نه چندان مرتفع در دهستان ميشوي جنوبي در فاصله 2 كيلومتري روستاي سركند ديزج شبستر قرار دارد . آب اين آبشار از طريق ارتفاعات ميشو تامين مي شود . اين آبشار در فصول پربارش از آب بيشتري برخوردار است . مناظر اطراف آن با چشم انداز زيبا و بي نظير از جاذبه هاي طبيعي استان است آبشار سركند ديزج يكي از جاي‌ هاي ديدني استان آذربايجان شرقي است . آب اين آبشار از طريق چشمه‌سارهاي ارتفاعات ميشو تأمين مي‌گردد.

1390/9/24 9:3

آسياب خرابه يكى از زيبا ترين مناظر ديدنى آذربايجان شرقى است كه در حدود ۲۷ كيلومترى هادى شهر قرار دارد و در نوار مرزى ايران و جمهورى آذربايجان در ۵ كيلومترى روستاى منجن آباد در حاشيه رود ارس واقع شده است . سابقا در اين محل يك باب آسياب آبى وجود داشت كه با استفاده از اين آبشار كار مى كرد . اما در حال حاضر خرابه اى بيش از اين آسياب باقى نمانده است . به همين دليل به نام آسياب خرابه معروف شده است .

آب اين چشمه زيبا و زلال از كوه كيامكي ( كمچي داغ ) ، يكي از كوه هاي بلند منطقه ارسباران سرچشمه مي گيرد و در مظهر چشمه ، درختان انجير ، بيد و نسترن وحشي روييده اند و آب پس از تبديل شدن به آبشاري بسيار زيبا شامل صدها آبشار كوچك و بزرگ كه شايد در ايران كم نظير باشد با صداي يكنواخت ريزش آب به همراه آب فراواني كه از بالاي پرتگاه و از نوك علف ها بصورت قطراتي به پائين فرو مي ريزد و تمثيل بارش باران را در ذهن هر انسان مجسم مي سازد كه چشم انداز بديع و هواي خنك و جاذبه هاي دلپذير در اطراف آبشار موجب جذب هزاران نفر از مشتاقان آرامش و سكوت از اقصي نقاط آذربايجان و ايران براي  ترميم روحيات خويش بصورت اردوهاي سياحتي و تفريحي مي شود .

  آب پس از آبشار به صورت يك رشته جويبار به هم پيوسته به سمت شمال درّه جريان مي يابد . تمام سطوح ديواره آبشار پوشيده از خزه و گياهان آبزي است و مناظر دل انگيزي را پديد آورده است .

اين تفرجگاه دلگشا ازلحاظ چشم انداز و زيبائي از نقاط  منحصر به فرد محسوب شده و معادلي براي خود ندارد ، تمام سنگ هاي بالاي آسياب خرابه آهكي بوده و بوسيله رسوب گذاري آب شكل گرفته و داراي فرم هاي بخصوصي با غاري در زير آبشار ، در بخش غربي دره و مقابل آبشار ، رسوبات زميني بصورت طاق مانند بوده و لايه هاي زمين حالت طاقديس و ناوديس دارد و از لحاظ زمين شناسي بهترين مكان محسوب مي شود . چنانچه قبلا ذكر گرديد سنگ هاي شرق آسياب خرابه داراي بافت آهكي مي باشد كه از رسوب گذاري آن شكل گرفته و به نوعي تراورتن تبديل شده است . در بعضي جاها روي اين سنگ ها گياهاني يافت مي شود كه پس از جوش خوردن سنگ ، به فسيل تبديل گرديده است.

براي رسيدن به اين مكان بسيار دل انگيز بايد از جاده مرند جلفا به هادي شهر وارد شد و با عبور از يك جاده آسفالت در نوار مرزي ايران و جمهوري آذربايجان و گذشتن از يك جاده فرعي ، به دره اي باصفا رسيد كه محل آسياب خرابه است . از تبريز تا آسياب خرابه حدود 150 كيلومتر راه آسفالت مي باشد.

در حال حاضر برنامه هايى به منظور بازسازى اين آسياب توسط ميراث فرهنگى و با همكارى سازمان جهانگردى در دست تهيه است

كه اميد مى رود در آينده با اجراى اين طرح بر زيبائى اين محل افزوده گردد . اين فضاى دلگشا كه در گوشه اى از دشت بى آب و علف پديد آمده در صورت توجه مسئولان مي تواند به يك گردشگاه بزرگ و پر جاذبه بويژه، در فصل تابستان تبديل شود.

1390/9/23 19:27
X